යුවතිය

මෙවදන
අරුත සොයමින
දින දින 
පෑළවිය වෙත එළඹෙන
කාලය
අහෝ මිය යන



දවසකට එළි වෙයි.
නැතත් අරගල
විඩා පිරිපත
සමඟ සිත කය මිරිකෙයි.
කලුවරම රැය පැමිණෙයි.


වැතිර තනි යහන
තර කොට දෑස පියවමි.
පියවි ලොව අතහැර
දුර ඈත ලොවකට යමි.
දයා කරුණා ගුණ 
සරැලි නංවා
උතුරා ගලන ගඟබඩ
මුදු මද පවන


සියොළඟ වෙළී පැටලෙයි
සඳ මඩලු 
සිහිල් සෙවණලු යට
සෙනෙහස 
නොහිම් සුව දෙයි.


මල් මාවතකි හදවතට
එය නිසැකවම දෙවොලකි.
සොඳුර,
සුර කුමරියකි.
ප්‍රණ සම පෙම්බරියකි.
සැම දුක් වේදනා
අසා ගෙන ළඟ දැවටෙයි.
රෝස තොල් පෙති මත 
නුරා මුවරද ඉතිරෙයි.


දිගු සිනිඳු 
රතැඟිලි තුඩින්
හිස මත 
ඇය ලියන කවි
හද වෙණ තත් සමඟ
ගී මියැසියක නද දෙයි.


ඇයමය
ජීවිතය දෝතින්
රැගෙන එන යුවතිය
෴