අසම්මතයි ජීවිතය ම

සඳ මැරිලා
මළගම දා
තරු දියවී
රේණු සැලී
බිම වැටිලා තිබුණා

එන්න හෙමින්
අඩිය තියා
මේ අඳුරෙ ම
අත පත ගා

නිදා ඉන්න
මේ ගහ කොළ
ඇහැරෙන්නට කලින් ම නුඹ
එන්න ඉතින්
කළුවරේ ම

එළිය ඇවිත් හෙට උදේ ම
අරන් යාවි ජීවිතය ම