ඇගේ රුව

නිසසල නිශාවෙක
තනි වූ විරාමෙක
අතීතයේ
කවුළු දොර ළඟට විත්
එපිට බලන විට
දැනුණා පුරුදු මතකෙක
වියළි මල් සුවඳක්,

අකීකරු කඳුළු බිඳු දෙකක්
තෙත් කළා දෙනෙත්
මතක පොතේ ඇති සදා නොමැකෙන
ඇගේ රුව
බොඳ වුණා වෙනදා මෙන් ම