ඔබේ අබියස මගේ කවිකම

මම බලාන උන්නා
මාස ගණන් සති ගණන්
දවස් පහු වෙලා
පැය ගණන් ගත වන තුරු
සිතිවිලි දළු ලන තුරු
නැවුම් අදහස් පැරණි වන තුරු
ලියූ කවිපද ඉඳුල් වන තුරු
සත්තයි මා බල උන්නා
මගේ හැඟුමන් කවි කළත් මම
අකුරු කළ මුත් කඩදාසි මත
අනේ! නොබැලූ හැටි කිසිවෙකුත්
මගේ අසරණ පුංචි කවි දෙස...
ඒ නිසා මම බලා උන්නා
නැවත පන්හිඳ දිග හැරෙන තුරු
යළිත් තෙළි තුඩ කවි ලියන තුරු
දළු දැමූ කවි මල් පිපෙන තුරු
මල් පිපී සුවඳවත් වන තුරු
ඉදින් කුමටද? තව පමාවක්
ගිමන් කාලය නිමා වී ඇත.
මගේ කවි මල් කැකුළු පූදින
වසන්තය දැන් උදා වී ඇත.
මගේ කවි පද ඔබේ
අබියස
හසරැලි නගන්නට
ඉතින් අවසරය දෙනු මැන.