දකිමි ඉකිලන වැසි දිය
බෝ දුර ගෙවා වුව
තෙමන්නට නොහැකිව නුඹ වත
අකුලනු නොහැකිවද
ඩිංගකටවත් ඔය කැත කුඩය
විශාකා තොමෝ සේ
ඉඩ දෙන්න බැරිද
මොහොතක් වැසි දියට
නොතෙමී එන්න කීවාද නුඹට
මේ විසල් වැසි සිරි දැක දැක
සංවරව ගාටන්න ලු කීවේ ඇයට
හෙණත් පුපුරණ වැසි මැද
දුවන්නට තහනම් විය ඇයට
තෙමෙන්නට තහනම්ලු නුඹට
4 කමෙන්ටු:
අපුරුයි!
ලස්සන අදහසක්...
බොහොම ස්තූතියි
ඔබගේ කවි මගෙ නිර්මාණ සඳහා යොදාගන්න
අවසර ද?
Post a Comment